Het leven in de stad

In deze rubriek wil ik een aantal indrukken geven over het leven in Amsterdam.
Het is zaterdagmiddag en op de Dam is er weer een demonstratie. Waarvoor is onduidelijk. Het is ook niet bij te houden, als bijen verspreiden mensen zich door de straten. Toen wij ongeveer 10 jaar geleden in het centrum kwamen wonen waren er vooral veel Japanners. Daarna de Russen en vervolgens Chinezen die de stad veelvuldig bezochten. Zwaar rokend en eigenlijk nauwelijks bewust van wat er om hen heen gebeurde. Snel een foto makend als de vinger van de gids ergens naar toe wijst. Maar ja, betekenis geef je achteraf. Nu zijn er vooral veel bezoekers uit de Zuid Amerikaanse landen.
De massa verplaatst zich per boot (favoriete muziek is meestal van Andre Hazes), tuk-tuk, fietstaxi, waterfiets, huurfiets of SUV. Steeds vaker ook als groep wandelend, zwalkend (type feestvarken: “bijzonder” gekleed), op de Solex, bierfiets of per paardenkoets.
Vandaag ontdekte ik dat bij de zwalkende groepen, niet alleen het feestvarken in een bijzonder kostuum wordt gehesen, maar ook de overige feestgangers herkenbaar zijn door allemaal dezelfde kleur broek, rok of sjaal te dragen, alsof het een fanclub betreft.
Wij weten ook precies wanneer de vakantieperiode is aangebroken in de andere Europese landen. Vooral Engelsen, Duitsers, Fransen en Spanjaarden komen per budget maatschappijen drie dagen blowen en drinken en slapen de roes uit op straat. Maar vergeet ook onze eigen landgenoten niet. Bij een dagje Amsterdam, lijkt het wel of zij er wonen zo wordt er bezit van genomen. Het leven in de stad is dan ook beslist meervoudig kijken….

De organisatie als een luisterend strijkorkest

Luisteren is een van de mooiste maar ook moeilijkste vaardigheden in ons leven. Ook binnen organisaties kan er meer bereikt worden door beter naar elkaar te luisteren. Luisteren naar elkaar is ook het uitgangspunt van strijkorkest Amsterdam Sinfonietta, waarbij ik al een aantal jaren als lid van de ClubVan100 betrokken ben. Ze spelen niet onder leiding van een dirigent. Door goed naar elkaar te luisteren en hierop te anticiperen, maakt het orkest de meest fantastische muziek. Vrijdagavond 23 mei j.l. was ik bij een concert waar Amsterdam Sinfonietta samen met Slagwerk Den Haag en Simone Lamsma o.a. Bernsteins Serenade naar Plato’s Symposium speelde. Bernstein vertelde over het door hem gecomponeerde stuk: “De muziek is net als de dialoog een serie betogen ter glorie van de liefde en volgt in ruwe vorm de opeenvolging van sprekers zoals in Plato’s dialoog”. Goed luisteren vormde het uitgangspunt om alle dialogen te volgen. Het was een oorstrelende ervaring.

Toetsingskader commissarissen

In toezichtland is er veel te doen over de eisen die worden gesteld aan de geschiktheidstoets voor commissarissen. De Nederlandse Bank wil met toetsgesprekken de kwaliteit van de toezichthoudende boards aanzienlijk verbeteren.
De verhalen rond de gesprekken zijn talrijk. “De criteria zijn streng, ervaren commissarissen worden niet geschikt bevonden en de gesprekken worden door te jonge –onervaren- mensen gevoerd”.

Zelf sta ik ook op het punt om een toetsgesprek aan te gaan. Het kwam dus goed uit dat ik deel kon nemen aan een avond met Femke de Vries, divisie directeur Toezicht en Expertisecentra van De Nederlandse Bank.
De DNB kijkt naar de samenstelling van een RvC en beoordeelt of een kandidaat zicht heeft op de toekomstige eisen van de onderneming, evenals op de wet – en regelgeving en tegenwicht kan bieden t.o.v. de directie. Dit alles is samengevat in de beleidsregels ‘Geschiktheid 2012’. Daarnaast is er een persoonlijke betrouwbaarheidstoets.
DNB wil in een open gesprek (feiten/voorbeelden) een beeld krijgen van de toegevoegde waarde en specifieke rol van de kandidaat en kandidaten bewust maken van hun taak. Voor mij was de avond zeer nuttig en geeft meer inzicht hoe ik mij kan voorbereiden. Ik kijk met vertrouwen uit naar mijn eerste toetsgesprek.

Waarin geloof jij?

Waarin geloof jij? Waar sta je voor? Welke bijdrage lever jij? Sam Silverstein sprak hierover op een congres over duurzame inzetbaarheid van Achmea op 28 maart j.l., waarbij ik als panellid aanwezig was.
Accountability en verantwoordelijkheid staan centraal in het betoog van Silverstein. In vijf stappen kan ieder zelf vormgeven aan het begrip accountablity :

De juiste dingen doen
Je eigen ruimte managen
Het proces managen
De juiste verwachtingen neerzetten
Persoonlijke bijdrage en een sociale bijdrage in je omgeving leveren

Door het implementeren van de vijf stappen in je leven en het delen van de verhalen over de wijze waarop je dit doet, maak je deel uit van een leerproces binnen een grotere beweging.

Er over schrijven en spreken is makkelijker dan er daadwerkelijk mee aan de slag gaan. Daarom heet het boek van Sam Silverstein ook “NO more excuses”.
Voor meer informatie zie de webpagina van Achmea.